Post by Deleted on Jun 22, 2014 9:37:18 GMT 1
Stralingsvervuiling zwaar onderschat
Gemeente verandert stad in een magnetron
Zonder ook maar een minuut een serieus risico-onderzoek te hebben gedaan en met de structurele weigering hier ook maar iets aan te willen doen, is gemeente Groningen bezig de hele stad letterlijk in een magnetron te veranderen. Er wordt met burgemeester Jacques Wallage als een van de drijvende krachten een nutteloos project uitgerold dat ‘Draadloos Groningen’ heet, waarbij een enorme hoeveelheid Wi-Fi zenders door binnenstad en periferie worden verspreid.
In België heeft men voor Brussel hetzelfde in petto. Dit uitgerekend in een tijd waarin het Europees Parlement, duizenden wetenschappers, het European Environmental Agency en duizenden medici Wi-Fi levensgevaarlijk achten, zeker voor kinderen. Zelfs de Wetenschapsraad, een belangrijk adviesorgaan van de Nederlandse regering, is een bestuursrechtelijke procedure tegen de Gezondheidsraad gestart omdat ze het absoluut niet eens is met het algemene stralings- en veiligheidsbeleid van de Gezondheidsraad, waar veel overheidsorganen zich ten koste van de burger en strijdig met de grondwet achter verschuilen.
De Wi-Fi standaard (IEE 801.11) werd officieel in de zomer van 1997. De technologie is uitgevonden door een Nederlands militair radaringenieur genaamd Vic Hayes. Wi-Fi was bedoeld als een universele methode om computers te verbinden via microgolven. Hayes voorzag destijds al talloze toepassingen en helaas is zijn visioen werkelijkheid geworden. Wi-Fi wordt door industrie als veilig aangeprezen, zelfs bij spelcomputers voor kinderen, maar is dat beslist niet. Wat veel mensen niet weten, is dat de frequentie van Wi-Fi exact dezelfde is als van een magnetron, die destijds juist speciaal gekozen werd om diep in weefsel door te dringen. Wi-Fi wordt naast talloze andere klachten specifiek in verband gebracht met leukemie, kinderkanker, huidkanker, prostaatkanker, borstkanker, zelfmoord, ADHD en grauwe staar. Ook is de straling van Wi-Fi-apparatuur, zelfs bij notebooks, in tegenstelling tot wat beweerd wordt extreem hoog. Wi-Fi is verder samen met UMTS berucht om het feit dat deze straling bijzonder biologisch actief is. Dat wil zeggen dat allerlei schadelijke microben, schimmels en parasieten geactiveerd kunnen worden met Wi-Fi.
Straling van Wi-Fi / WLAN gaat 122 tot 101500 keer boven de uiterste veiligheidsgrens
WLAN staat als afkorting voor Wireless Local Area Network, oftewel een draadloos computernetwerk. WLAN’s zijn populair bij laptopgebruikers, vooral ook zakenmensen, waardoor de meeste hotels tegenwoordig ook van WLAN’s voorzien zijn. Met een WLAN-accesspoint en een laptop uitgerust met WLAN-adapter kun je door het hele huis, vaak tot in de tuin, over het web surfen en bestanden delen met de overige computers in het netwerk. Publiekelijk toegankelijke netwerken die met WLAN-technologie werken, worden met de term Wi-Fi aangeduid. Wi-Fi hotspots (feitelijk accesspoints/routers) zijn o.a. in veel horecagelegenheden te vinden en op steeds meer stations en in openbare ruimtes. Een hotspotsysteem voor een hele stad noemt men een Mu-Fi. Aan WLAN kleeft eenzelfde nadeel als aan DECT-telefoons.
Net als een DECT-telefoon blijft een WLAN-accesspoint namelijk continu, 24 uur per dag straling geven in de vorm van korte energieke pulsen, 10 keer per seconde. De blootstellingswaarden gevonden bij Wi-Fi/ WLAN’s en allerlei toepassingen daarvan zijn veel hoger dan de blootstellingslimieten van de bouwbiologen gezond achten. Bouwbiologen stellen een maximum blootstelling van 10 microWatt (=0,01 milliWatt) per vierkante meter in de woonkamer en 1 microWatt per vierkante meter in de slaapkamer. De universiteit van Bremen heeft op haar campus een dicht net van WLAN-accesspoints aangelegd. Bij een meting uit 2001 kwam het volgende resultaat naar voren: men trof sterke schommelingen aan van 0,5 tot 2504 µWatt/m² binnen de afzonderlijke spanwijdtes van de accesspoints. Een Wi-Fi notebook gaf op een afstand van 1,5 meter nog steeds een waarde aan van 1580 µWatt/m² en op 10 cm afstand de levensgevaarlijke waarde van 49960 µWatt/m² (vergelijk de bouwbiologische voorzorgsgrens van 10 µWatt/m²). ÖKO-TEST heeft in haar ÖKO-TEST Magazin van oktober2003 de testresultaten van acht WLAN-accesspoints gepubliceerd. Afhankelijk per model gaven de WLAN’s schommelingen in straling van 1220 tot zelfs 101500µWatt/m². De meeste WLAN’s zaten boven de 1500 µWatt/m². ÖKO-TEST raadt aan om:
1 WLAN-accesspoints zo ver als het maar kan verwijderd te houden van woonkamers, slaapkamers en kinderkamers.
2 De accesspoints uit te schakelen wanneer ze niet worden gebruikt omdat ze ook bij niet-gebruik voortdurend stralingsvervuiling geven.
3 Gebruikers van Wi-Fi laptops zich te laten realiseren dat een ingebouwde kaart in de laptop of het notebook blijft stralen met een kracht tot 15000 µWatt/m² - ook wanneer de WLAN uit staat!
Wanneer er met een Wi-Fi pc of laptop wordt gedownload verdrie---dubbelt de stralinguitstoot overigens. BBC Panorama liet in 2007 met een stralingsmeter erbij zien aan welke krankzinnig hoge doses straling Engelse schoolkinderen blootstonden tijdens het downloaden in een van WLAN- en Wi-Fi computers voorziene lesruimte. Deze bedroeg drie keer de stralingsintensiteit van het zwaarste punt in de middenstraal van een UMTS-mast bij de school, dat vlak daarvoor buiten was opgemeten. Dit shockerende feit droeg bij aan deels succesvolle protestacties van 35000 Britse onderwijzers. 9 April 2009 riep de Britse vakbond van onderwijzers opnieuw op alle Wi-Fi / WLAN onmiddellijk uit klaslokalen te verwijderen om te voorkomen dat Britse kinderen massaal onvruchtbaar worden of slachtoffer van een kankerepidemie. In Engeland werd zeven jaar onder de pet gehouden dat de monteurs die WLAN’s op scholen in klaslokalen installeerden aan het eind van de dag barstende hoofdpijn hadden, totdat dit uitlekte.
Kinderen verblijven dus de hele week het hele jaar door in zo’n stralingsvervuilde omgeving. Eerder werd in Salzburg Wi-Fi om die reden sterk afgeraden in scholen en riep de Duitse regering in een officiële verklaring op om thuis of op het werk af te zien van Wi-Fi en draadverbindingen te blijven gebruiken. Ook in Maleisië werd Wi-Fi massaal ontmanteld en in Parijs, zowel spontaan door wijkbewoners als in een bibliotheek nadat bezoekers klachten kregen. De eerste rechtszaak tegen gedwongen bestraling met Wi-Fi op school vond al plaats in 2003 in Chicago en in Duitsland moesten de eerste studenten hun studie onvrijwillig afbreken wegens Wi-Fi in de collegezalen. Wi-Fi rukt ook op in de trein en moet dan als extreem gevaarlijk worden beschouwd omdat een enkel mobieltje al veel te veel straling in een coupé geeft. Dit heeft te maken met het ‘kooi-van-Faraday-effect’ en de wisselende afstand tot basisstations waardoor straling onverantwoord hoog oploopt, ook voor reizigers die bewust niet willen ‘meestralen’ en voor meereizende babies en kinderen. Niet alleen langdurige blootstelling, maar ook korte blootstelling aan hoge doseringen straling kan DNA-schade veroorzaken en daarmee het begin van kanker triggeren. Dit kan in één enkele treinrit plaatsvinden.
Smart cities, hotspots, chronische Wi-Fi blootstelling en het dodelijke ‘Moscow Signal’
Dat straling ver onder de ICNIRP/Gezondheidsraad-normen dodelijk kan zijn als je mensen maar langere tijd consistent bestraalt, is bij overheden al decennia bekend. Tijdens de koude oorlog werden leden van de Amerikaanse ambassade in Moskou met exact dit doel voor ogen tussen 1953 en 1975 letterlijk ziek- of doodgestraald met het zogenaamde ‘Moscow Signal’. Na deze periode bleef het bestralen doorgaan met een zwakker signaal. Volgens U.S. National Security Advisor Zbignew Brezhinski had het Amerikaanse ambassadepersoneel in Moskou destijds het allerhoogste kankercijfer ter wereld. Stedelijke hotspots als Earthlink en het geplande Draadloos Groningen zijn theoretisch zo dodelijk dat ze feitelijk gewoon als tienjarenplan-genocideconstructies kunnen worden aangemerkt.
Er gaat veel meer dan een sterke suggestie uit van de overeenkomst tussen klachten gerelateerd aan Wi-Fi en die veroorzaakt door het Moskou Signaal. Wi-Fi zit op 2,450 of 2,485 gigahertz (net als de magnetron). Het Moskou Signaal varieerde steeds tussen 2,5 en 4,1 gigahertz. De frequenties waren door de Russen opzettelijk gekozen vanwege de lichamelijke schade die deze frequenties aanrichten, zoals leukemie en kanker en psychische en mentale ontregeling. Lokale bestuurders gaan lichtzinnig om met het chronisch blootstellen van burgers aan Wi-Fi en kunnen met geen mogelijkheid de veiligheid hard maken. In tegendeel, in het verleden bleek een dergelijk experiment 22 jaar achtereen ernstig ziekmakend, de geestelijke gezondheid schadend en in veel gevallen dodelijk voor mannen, vrouwen en kinderen. Met deze testcase in het achterhoofd is het voorzorgsbeginsel hier derhalve niet eens aan de orde; hotspots, smart cities, kortom alle Wi-Fi accesspoints op openbare plaatsen dienen onmiddellijk verboden te worden.
Waarom waarschuwt de Nederlandse overheid niet net als de Duitse regering tegen Wi-Fi?
Er bestaat veel verwarring over het al dan niet schadelijk zijn van langdurige blootstelling aan microgolven, maar feitelijk is het een simpel verhaal. In de jaren ’30 kwamen uit Duits onderzoek al gevaren naar voren zoals chromosoombeschadigingen die aan de basis van kwaadaardige tumoren liggen. In de jaren ’50 zijn er in de VS veel processen gevoerd tegen de Amerikaanse overheid door luchtvaartpersoneel en mensen die bij de marine of politie werkten. De processen werden gevoerd wegens een beroepsziekte die ‘radarziekte’ werd genoemd. Omdat microgolftechnologie voor defensie onmisbaar was besloot men miljardenclaims te voorkomen door een kunstmatig hoge veiligheidsgrens in te stellen voor blootstelling aan straling.
Men heeft niet op wetenschappelijke of medische maar enkel op financieel politieke gronden bepaald dat straling geen schade kan veroorzaken als er geen weefselopwarming plaatsvindt en dat stralingsklachten die zich desondanks voordoen aan andere oorzaken moeten worden toegeschreven. De WHO publiceerde een handboek speciaal voor bestuurders om stralingsleed van burgers conform deze policy te kunnen afwimpelen als ‘risicobeleving’ en deed hiertoe ook een poging in haar factsheet ‘elektrohypersensitiviteit’. Verder werd afgesproken dat alle epidemiologische onderzoeken die aantoonden dat deze policy onhoudbaar was “niet voldeden aan de criteria van de stand der wetenschap” en “niet goed wetenschappelijk waren uitgevoerd”. (We komen dit soort zinnen vaak tegen in publicaties van de Gezondheidsraad of het Antennebureau.)
Onafhankelijke wetenschappers werden onderdrukt door bijvoorbeeld hun researchgelden in te trekken. Uit deze financieel/industriële staatspolitiek zijn extreem hoge en onverantwoorde blootstellingslimieten ontstaan die snel internationaal werden overgenomen omdat voor ieder land de afhankelijkheid van defensie van microgolftechnologie net zo’n grote rol speelde als voor de VS. Tegenwoordig wordt deze traditie bewaakt door een privaatinstelling genaamd het ICNIRP. De normen die de ICNIRP stelt zijn niet realistisch en gesteld op 10.000.000 microWatt/m² terwijl de bouwbiologische norm en de norm waar Nieuw Zeeland naar streeft staat op maximaal 10 microWatt/m². De ICNIRP-norm is dus een miljoen keer te hoog.
Dit verklaart de vele berichten over klachten bij straling “ver onder de norm”. Men vergeet daarbij dat dit “ver onder de norm” zich betrekt op een financieel-politieke norm bedoeld om schadeclaims te ontlopen en niet op wetenschap of biologische schade. “Ver onder de norm” bevindt zich in werkelijkheid ver tot zeer ver boven de bouwbiologische norm van 10 microWatt/m². (Voor slaapkamers en kindervertrekken geldt slechts 1 microWatt/m².) Het punt is dat ons lichaam een uiterst complex geheel van cellen is die voor hun functioneren geheel afhankelijk zijn van subtiele en kwetsbare bio-elektrische processen. Ons lichaam wordt dan ook niet door opwarming beschadigd, maar het wordt bij blootstelling, ook aan zeer zwakke microgolven, elektrisch beschadigd.
In Nederland nemen de Gezondheidsraad en GGD-en de ondeugdelijke en niet-wetenschappelijke normen van het ICNIRP letterlijk over. De Wetenschapsraad, een ander belangrijk adviesorgaan van de regering, is het daar absoluut niet mee eens en startte eind april 2009 een bestuursrechtelijk proces tegen de Gezondheidsraad. Ook het Europees parlement en het European Environmental Agency, net als duizenden geleerden en medici, vinden het standpunt van de Gezondheidsraad (en dat van de WHO) onhoudbaar en onverantwoord en er wordt dan ook voortdurend druk uitgeoefend om de gezondheid van de burger boven industriële belangen te stellen.
De Nederlandse regering is doodsbang dat objectieve informatie over straling een kettingreactie zal geven die enorm veel geld zal gaan kosten. In een uitzending van Zembla geven oud-topmannen van KPN en Telfort toe dat ze onmiddellijk de miljarden aan licentiegelden terug zullen vorderen in zo’n geval, waar tegenover schadeclaims van burgers en bedrijven zullen komen te staan die vele miljarden kunnen gaan bedragen. In het Nationaal Antennebeleid van 8 december 2000 is de bewuste misformatie inzake stralingsnormen op papier vastgesteld inclusief een mediastrategie om objectieve informatie tegen te gaan en de budgetten die daarvoor nodig zijn.
Naast de vijftig artsen die in april 2009 tegen straling protesteerden met een appèl, hechten ook alle Nederlandse verzekeringsmaatschappijen meer aan de niet-gepolitiseerde wetenschap dan aan de Gezondheidsraad en schrapten daarom al in maart 2005 alle schade door straling uit hun polissen. Ook de telecom en draadloosindustrie zelf kunnen zich nergens tegen de gezondheidsschade door chronische bestraling van de bevolking verzekeren. Dit enkel vanwege de verwachte catastrofale proporties die dit binnen enkele jaren zal aannemen.
Stedelijke burgerbestraling met Wi-Fi en Grondwet
Op de vraag of het gedwongen bestralen van burgers zomaar mag, is het antwoord heel simpel ‘nee’. In België is dat ongrondwettig en in Nederland is de lichamelijke onaantastbaarheid en eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer van de burger ook gewaarborgd in de Grondwet (artikel 10:1, 11, 20:1). Ook is de overheid verplicht conform grondwetartikelen 21 en 22 zorg te dragen voor bescherming en verbetering van het leefmilieu en om de volksgezondheid te bevorderen. Het klinkt ongelooflijk, maar het staat er toch echt:
Grondwetartikelen
Artikel 10:1
1. Ieder heeft, behoudens bij of krachtens de wet te stellen beperkingen, recht op eerbiediging van zijn persoonlijke levenssfeer.
Artikel 11
Ieder heeft, behoudens bij of krachtens de wet te stellen beperkingen, recht op onaantastbaarheid van zijn lichaam.
Artikel 20:1
1. De bestaanszekerheid der bevolking en spreiding van welvaart zijn voorwerp van zorg der overheid.
Artikel 21
De zorg van de overheid is gericht op de bewoonbaarheid van het land en de bescherming en verbetering van het leefmilieu.
Artikel 22:1
De overheid treft maatregelen ter bevordering van de volksgezondheid.
www.wijwordenwakker.org/content.asp?m=M5&l=NL
Gemeente verandert stad in een magnetron
Zonder ook maar een minuut een serieus risico-onderzoek te hebben gedaan en met de structurele weigering hier ook maar iets aan te willen doen, is gemeente Groningen bezig de hele stad letterlijk in een magnetron te veranderen. Er wordt met burgemeester Jacques Wallage als een van de drijvende krachten een nutteloos project uitgerold dat ‘Draadloos Groningen’ heet, waarbij een enorme hoeveelheid Wi-Fi zenders door binnenstad en periferie worden verspreid.
In België heeft men voor Brussel hetzelfde in petto. Dit uitgerekend in een tijd waarin het Europees Parlement, duizenden wetenschappers, het European Environmental Agency en duizenden medici Wi-Fi levensgevaarlijk achten, zeker voor kinderen. Zelfs de Wetenschapsraad, een belangrijk adviesorgaan van de Nederlandse regering, is een bestuursrechtelijke procedure tegen de Gezondheidsraad gestart omdat ze het absoluut niet eens is met het algemene stralings- en veiligheidsbeleid van de Gezondheidsraad, waar veel overheidsorganen zich ten koste van de burger en strijdig met de grondwet achter verschuilen.
De Wi-Fi standaard (IEE 801.11) werd officieel in de zomer van 1997. De technologie is uitgevonden door een Nederlands militair radaringenieur genaamd Vic Hayes. Wi-Fi was bedoeld als een universele methode om computers te verbinden via microgolven. Hayes voorzag destijds al talloze toepassingen en helaas is zijn visioen werkelijkheid geworden. Wi-Fi wordt door industrie als veilig aangeprezen, zelfs bij spelcomputers voor kinderen, maar is dat beslist niet. Wat veel mensen niet weten, is dat de frequentie van Wi-Fi exact dezelfde is als van een magnetron, die destijds juist speciaal gekozen werd om diep in weefsel door te dringen. Wi-Fi wordt naast talloze andere klachten specifiek in verband gebracht met leukemie, kinderkanker, huidkanker, prostaatkanker, borstkanker, zelfmoord, ADHD en grauwe staar. Ook is de straling van Wi-Fi-apparatuur, zelfs bij notebooks, in tegenstelling tot wat beweerd wordt extreem hoog. Wi-Fi is verder samen met UMTS berucht om het feit dat deze straling bijzonder biologisch actief is. Dat wil zeggen dat allerlei schadelijke microben, schimmels en parasieten geactiveerd kunnen worden met Wi-Fi.
Straling van Wi-Fi / WLAN gaat 122 tot 101500 keer boven de uiterste veiligheidsgrens
WLAN staat als afkorting voor Wireless Local Area Network, oftewel een draadloos computernetwerk. WLAN’s zijn populair bij laptopgebruikers, vooral ook zakenmensen, waardoor de meeste hotels tegenwoordig ook van WLAN’s voorzien zijn. Met een WLAN-accesspoint en een laptop uitgerust met WLAN-adapter kun je door het hele huis, vaak tot in de tuin, over het web surfen en bestanden delen met de overige computers in het netwerk. Publiekelijk toegankelijke netwerken die met WLAN-technologie werken, worden met de term Wi-Fi aangeduid. Wi-Fi hotspots (feitelijk accesspoints/routers) zijn o.a. in veel horecagelegenheden te vinden en op steeds meer stations en in openbare ruimtes. Een hotspotsysteem voor een hele stad noemt men een Mu-Fi. Aan WLAN kleeft eenzelfde nadeel als aan DECT-telefoons.
Net als een DECT-telefoon blijft een WLAN-accesspoint namelijk continu, 24 uur per dag straling geven in de vorm van korte energieke pulsen, 10 keer per seconde. De blootstellingswaarden gevonden bij Wi-Fi/ WLAN’s en allerlei toepassingen daarvan zijn veel hoger dan de blootstellingslimieten van de bouwbiologen gezond achten. Bouwbiologen stellen een maximum blootstelling van 10 microWatt (=0,01 milliWatt) per vierkante meter in de woonkamer en 1 microWatt per vierkante meter in de slaapkamer. De universiteit van Bremen heeft op haar campus een dicht net van WLAN-accesspoints aangelegd. Bij een meting uit 2001 kwam het volgende resultaat naar voren: men trof sterke schommelingen aan van 0,5 tot 2504 µWatt/m² binnen de afzonderlijke spanwijdtes van de accesspoints. Een Wi-Fi notebook gaf op een afstand van 1,5 meter nog steeds een waarde aan van 1580 µWatt/m² en op 10 cm afstand de levensgevaarlijke waarde van 49960 µWatt/m² (vergelijk de bouwbiologische voorzorgsgrens van 10 µWatt/m²). ÖKO-TEST heeft in haar ÖKO-TEST Magazin van oktober2003 de testresultaten van acht WLAN-accesspoints gepubliceerd. Afhankelijk per model gaven de WLAN’s schommelingen in straling van 1220 tot zelfs 101500µWatt/m². De meeste WLAN’s zaten boven de 1500 µWatt/m². ÖKO-TEST raadt aan om:
1 WLAN-accesspoints zo ver als het maar kan verwijderd te houden van woonkamers, slaapkamers en kinderkamers.
2 De accesspoints uit te schakelen wanneer ze niet worden gebruikt omdat ze ook bij niet-gebruik voortdurend stralingsvervuiling geven.
3 Gebruikers van Wi-Fi laptops zich te laten realiseren dat een ingebouwde kaart in de laptop of het notebook blijft stralen met een kracht tot 15000 µWatt/m² - ook wanneer de WLAN uit staat!
Wanneer er met een Wi-Fi pc of laptop wordt gedownload verdrie---dubbelt de stralinguitstoot overigens. BBC Panorama liet in 2007 met een stralingsmeter erbij zien aan welke krankzinnig hoge doses straling Engelse schoolkinderen blootstonden tijdens het downloaden in een van WLAN- en Wi-Fi computers voorziene lesruimte. Deze bedroeg drie keer de stralingsintensiteit van het zwaarste punt in de middenstraal van een UMTS-mast bij de school, dat vlak daarvoor buiten was opgemeten. Dit shockerende feit droeg bij aan deels succesvolle protestacties van 35000 Britse onderwijzers. 9 April 2009 riep de Britse vakbond van onderwijzers opnieuw op alle Wi-Fi / WLAN onmiddellijk uit klaslokalen te verwijderen om te voorkomen dat Britse kinderen massaal onvruchtbaar worden of slachtoffer van een kankerepidemie. In Engeland werd zeven jaar onder de pet gehouden dat de monteurs die WLAN’s op scholen in klaslokalen installeerden aan het eind van de dag barstende hoofdpijn hadden, totdat dit uitlekte.
Kinderen verblijven dus de hele week het hele jaar door in zo’n stralingsvervuilde omgeving. Eerder werd in Salzburg Wi-Fi om die reden sterk afgeraden in scholen en riep de Duitse regering in een officiële verklaring op om thuis of op het werk af te zien van Wi-Fi en draadverbindingen te blijven gebruiken. Ook in Maleisië werd Wi-Fi massaal ontmanteld en in Parijs, zowel spontaan door wijkbewoners als in een bibliotheek nadat bezoekers klachten kregen. De eerste rechtszaak tegen gedwongen bestraling met Wi-Fi op school vond al plaats in 2003 in Chicago en in Duitsland moesten de eerste studenten hun studie onvrijwillig afbreken wegens Wi-Fi in de collegezalen. Wi-Fi rukt ook op in de trein en moet dan als extreem gevaarlijk worden beschouwd omdat een enkel mobieltje al veel te veel straling in een coupé geeft. Dit heeft te maken met het ‘kooi-van-Faraday-effect’ en de wisselende afstand tot basisstations waardoor straling onverantwoord hoog oploopt, ook voor reizigers die bewust niet willen ‘meestralen’ en voor meereizende babies en kinderen. Niet alleen langdurige blootstelling, maar ook korte blootstelling aan hoge doseringen straling kan DNA-schade veroorzaken en daarmee het begin van kanker triggeren. Dit kan in één enkele treinrit plaatsvinden.
Smart cities, hotspots, chronische Wi-Fi blootstelling en het dodelijke ‘Moscow Signal’
Dat straling ver onder de ICNIRP/Gezondheidsraad-normen dodelijk kan zijn als je mensen maar langere tijd consistent bestraalt, is bij overheden al decennia bekend. Tijdens de koude oorlog werden leden van de Amerikaanse ambassade in Moskou met exact dit doel voor ogen tussen 1953 en 1975 letterlijk ziek- of doodgestraald met het zogenaamde ‘Moscow Signal’. Na deze periode bleef het bestralen doorgaan met een zwakker signaal. Volgens U.S. National Security Advisor Zbignew Brezhinski had het Amerikaanse ambassadepersoneel in Moskou destijds het allerhoogste kankercijfer ter wereld. Stedelijke hotspots als Earthlink en het geplande Draadloos Groningen zijn theoretisch zo dodelijk dat ze feitelijk gewoon als tienjarenplan-genocideconstructies kunnen worden aangemerkt.
Er gaat veel meer dan een sterke suggestie uit van de overeenkomst tussen klachten gerelateerd aan Wi-Fi en die veroorzaakt door het Moskou Signaal. Wi-Fi zit op 2,450 of 2,485 gigahertz (net als de magnetron). Het Moskou Signaal varieerde steeds tussen 2,5 en 4,1 gigahertz. De frequenties waren door de Russen opzettelijk gekozen vanwege de lichamelijke schade die deze frequenties aanrichten, zoals leukemie en kanker en psychische en mentale ontregeling. Lokale bestuurders gaan lichtzinnig om met het chronisch blootstellen van burgers aan Wi-Fi en kunnen met geen mogelijkheid de veiligheid hard maken. In tegendeel, in het verleden bleek een dergelijk experiment 22 jaar achtereen ernstig ziekmakend, de geestelijke gezondheid schadend en in veel gevallen dodelijk voor mannen, vrouwen en kinderen. Met deze testcase in het achterhoofd is het voorzorgsbeginsel hier derhalve niet eens aan de orde; hotspots, smart cities, kortom alle Wi-Fi accesspoints op openbare plaatsen dienen onmiddellijk verboden te worden.
Waarom waarschuwt de Nederlandse overheid niet net als de Duitse regering tegen Wi-Fi?
Er bestaat veel verwarring over het al dan niet schadelijk zijn van langdurige blootstelling aan microgolven, maar feitelijk is het een simpel verhaal. In de jaren ’30 kwamen uit Duits onderzoek al gevaren naar voren zoals chromosoombeschadigingen die aan de basis van kwaadaardige tumoren liggen. In de jaren ’50 zijn er in de VS veel processen gevoerd tegen de Amerikaanse overheid door luchtvaartpersoneel en mensen die bij de marine of politie werkten. De processen werden gevoerd wegens een beroepsziekte die ‘radarziekte’ werd genoemd. Omdat microgolftechnologie voor defensie onmisbaar was besloot men miljardenclaims te voorkomen door een kunstmatig hoge veiligheidsgrens in te stellen voor blootstelling aan straling.
Men heeft niet op wetenschappelijke of medische maar enkel op financieel politieke gronden bepaald dat straling geen schade kan veroorzaken als er geen weefselopwarming plaatsvindt en dat stralingsklachten die zich desondanks voordoen aan andere oorzaken moeten worden toegeschreven. De WHO publiceerde een handboek speciaal voor bestuurders om stralingsleed van burgers conform deze policy te kunnen afwimpelen als ‘risicobeleving’ en deed hiertoe ook een poging in haar factsheet ‘elektrohypersensitiviteit’. Verder werd afgesproken dat alle epidemiologische onderzoeken die aantoonden dat deze policy onhoudbaar was “niet voldeden aan de criteria van de stand der wetenschap” en “niet goed wetenschappelijk waren uitgevoerd”. (We komen dit soort zinnen vaak tegen in publicaties van de Gezondheidsraad of het Antennebureau.)
Onafhankelijke wetenschappers werden onderdrukt door bijvoorbeeld hun researchgelden in te trekken. Uit deze financieel/industriële staatspolitiek zijn extreem hoge en onverantwoorde blootstellingslimieten ontstaan die snel internationaal werden overgenomen omdat voor ieder land de afhankelijkheid van defensie van microgolftechnologie net zo’n grote rol speelde als voor de VS. Tegenwoordig wordt deze traditie bewaakt door een privaatinstelling genaamd het ICNIRP. De normen die de ICNIRP stelt zijn niet realistisch en gesteld op 10.000.000 microWatt/m² terwijl de bouwbiologische norm en de norm waar Nieuw Zeeland naar streeft staat op maximaal 10 microWatt/m². De ICNIRP-norm is dus een miljoen keer te hoog.
Dit verklaart de vele berichten over klachten bij straling “ver onder de norm”. Men vergeet daarbij dat dit “ver onder de norm” zich betrekt op een financieel-politieke norm bedoeld om schadeclaims te ontlopen en niet op wetenschap of biologische schade. “Ver onder de norm” bevindt zich in werkelijkheid ver tot zeer ver boven de bouwbiologische norm van 10 microWatt/m². (Voor slaapkamers en kindervertrekken geldt slechts 1 microWatt/m².) Het punt is dat ons lichaam een uiterst complex geheel van cellen is die voor hun functioneren geheel afhankelijk zijn van subtiele en kwetsbare bio-elektrische processen. Ons lichaam wordt dan ook niet door opwarming beschadigd, maar het wordt bij blootstelling, ook aan zeer zwakke microgolven, elektrisch beschadigd.
In Nederland nemen de Gezondheidsraad en GGD-en de ondeugdelijke en niet-wetenschappelijke normen van het ICNIRP letterlijk over. De Wetenschapsraad, een ander belangrijk adviesorgaan van de regering, is het daar absoluut niet mee eens en startte eind april 2009 een bestuursrechtelijk proces tegen de Gezondheidsraad. Ook het Europees parlement en het European Environmental Agency, net als duizenden geleerden en medici, vinden het standpunt van de Gezondheidsraad (en dat van de WHO) onhoudbaar en onverantwoord en er wordt dan ook voortdurend druk uitgeoefend om de gezondheid van de burger boven industriële belangen te stellen.
De Nederlandse regering is doodsbang dat objectieve informatie over straling een kettingreactie zal geven die enorm veel geld zal gaan kosten. In een uitzending van Zembla geven oud-topmannen van KPN en Telfort toe dat ze onmiddellijk de miljarden aan licentiegelden terug zullen vorderen in zo’n geval, waar tegenover schadeclaims van burgers en bedrijven zullen komen te staan die vele miljarden kunnen gaan bedragen. In het Nationaal Antennebeleid van 8 december 2000 is de bewuste misformatie inzake stralingsnormen op papier vastgesteld inclusief een mediastrategie om objectieve informatie tegen te gaan en de budgetten die daarvoor nodig zijn.
Naast de vijftig artsen die in april 2009 tegen straling protesteerden met een appèl, hechten ook alle Nederlandse verzekeringsmaatschappijen meer aan de niet-gepolitiseerde wetenschap dan aan de Gezondheidsraad en schrapten daarom al in maart 2005 alle schade door straling uit hun polissen. Ook de telecom en draadloosindustrie zelf kunnen zich nergens tegen de gezondheidsschade door chronische bestraling van de bevolking verzekeren. Dit enkel vanwege de verwachte catastrofale proporties die dit binnen enkele jaren zal aannemen.
Stedelijke burgerbestraling met Wi-Fi en Grondwet
Op de vraag of het gedwongen bestralen van burgers zomaar mag, is het antwoord heel simpel ‘nee’. In België is dat ongrondwettig en in Nederland is de lichamelijke onaantastbaarheid en eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer van de burger ook gewaarborgd in de Grondwet (artikel 10:1, 11, 20:1). Ook is de overheid verplicht conform grondwetartikelen 21 en 22 zorg te dragen voor bescherming en verbetering van het leefmilieu en om de volksgezondheid te bevorderen. Het klinkt ongelooflijk, maar het staat er toch echt:
Grondwetartikelen
Artikel 10:1
1. Ieder heeft, behoudens bij of krachtens de wet te stellen beperkingen, recht op eerbiediging van zijn persoonlijke levenssfeer.
Artikel 11
Ieder heeft, behoudens bij of krachtens de wet te stellen beperkingen, recht op onaantastbaarheid van zijn lichaam.
Artikel 20:1
1. De bestaanszekerheid der bevolking en spreiding van welvaart zijn voorwerp van zorg der overheid.
Artikel 21
De zorg van de overheid is gericht op de bewoonbaarheid van het land en de bescherming en verbetering van het leefmilieu.
Artikel 22:1
De overheid treft maatregelen ter bevordering van de volksgezondheid.
www.wijwordenwakker.org/content.asp?m=M5&l=NL
